Michalis Bakalis was born in Athens. He was taught Symphonic Orchestra Percussions at Music Lyceum of Pallini, Attica.
He also learned the Guitar and Music Theory.

He studied Traditional Percussions with famous Greek teachers (Vaggelis Karipis, Manousos Klapakis) and attended seminars with Okay Temiz and Glenn Velez.

Acquiring a good relationship with the fields of Organology and Instrument Making, he has worked and studied with well known Greek instrument makers.

He has worked as a musician in a wide variety of music and art works with known groups and artists.

In May, 2005, he made a seminar presentation for Greek Percussions and Rhythmology at the Greek Open University, Department of Greek Cultural Studies. He has also worked for productions in Music Education.

He gives his attention not only in technique issues, but also in the harmonic co-existing of percussions and their relationship with space and body movement - he also likes dance.

As a "metasound group" member he works with the belief that a good rhythm is like a good company that takes its chances from the beginning to the end of the "piece".

Usually he likens good timbre to a good taste, and reminds us that for its success, good materials are not enough, "it's the cook that has to try hard".

What he calls "color" , "feeling" in a music performance forms his main priority in instrument playing. At improvised instruments, he mentions, this "color" is the challenge for the musician.musician.

Ο Μιχάλης Μπακάλης γεννήθηκε στην Αθήνα.
Στο Μουσικό Λύκειο Παλλήνης διδάχτηκε Ευρωπαϊκά Κρουστά,
ενώ παρακολούθησε και μαθήματα κιθάρας και θεωρητικών της μουσικής.

Μαθήτευσε στα παραδοσιακά κρουστά με τον Βαγγέλη Καρίπη,
συνεχίζει με τον Μανούσο Κλαπάκη και παρακολούθησε σεμινάρια με τους Okay Temiz και Glenn Velez.

Ανέπτυξε μια πολύ καλή σχέση με την οργανογνωσία και την οργανοκατασκευή, δουλεύοντας και μαθαίνοντας δίπλα σε καταξιωμένους οργανοκατασκευαστές.

Έχει συμμετάσχει για πολλά χρόνια στην Παιδική Χορωδία και Ορχήστρα Νέων του Δήμου Αγίας Παρασκευής και σε δουλειές των Anaconda, Βασίλη Βασιλάτου, Παναγιώτη Καλαντζόπουλου, Γιώργου Καλκάνη, Μανώλη Μουντάκη, Γεωργίας Νταγάκη, Σοφίας Παπάζογλου και Mανώλη Πυροβολάκη.

Τον Μάιο του 2005 παρουσίασε στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Σπουδών στον Ελληνικό Πολιτισμό, ελληνικά κρουστά και ρυθμολογία, ενώ έχει συμμετάσχει σε παραγωγές για τη μουσική εκπαίδευση.

Δίνει προτεραιότητα όχι μόνο στην τεχνική αλλά και στην αρμονική συνύπαρξη των κρουστών, στη σχέση τους με τον χώρο και την κίνηση - ο χορός άλλωστε είναι μια ενασχόλησή του.

Δουλεύει στην ομάδα μεταήχων, πιστεύοντας ότι «ένας καλός ρυθμός είναι σαν μια καλή παρέα, που δοκιμάζεται από την αρχή ως το τέλος του κομματιού».

Συχνά παρομοιάζει το καλό ηχόχρωμα με μια καλή γεύση
και θυμίζει ότι «για να πετύχει δεν αρκούν τα υλικά, πρέπει ο μάγειρας να προσπαθήσει σκληρά». Αυτό που ονομάζει «χρώμα» – «αίσθηση» στο άκουσμα αποτελεί την οργανοπαικτική του προτεραιότητα και, όπως λέει, στα ηχογόνα σώματα είναι η πρόκληση για τον μουσικό.